نتیجه احساس تکلیف کردن رجال اصولگرا...

وقتی به ترکیب باقیماندگان صحنه انتخابات نگاهی می انداختیم می دیدیم پنج کاندیدای نزدیک به اردوگاه اصولگرایی در یک سو خیمه زده بودند و کاندیدای مقابل به تنهایی پرچمدار مجموعه اصلاح طلبان شده بود و به سرشاخ شدن های رقبای همفکرش با یکدیگر میخندید... و نتیجه این شد...

براستی رجال اصولگرا را چه شده بود که حاضرشدند به بهانه (بی‌ توجیح) احساس تکلیف! اجماع نکردند و هزینه این غرور را جریان اصولگرایی و ملت دادند؟
مگر شما بارها و بارها در نبردهای انتخاباتیتان رجز ولایتمداری نخوانده بودید؟ و اگر حقیقتا به آن رجزخوانیها پایبندبودید چرا به یک اجماع نرسیدید؟ تا در تحقق فرمایش اخیر رهبر انقلاب سهیم باشید که ایشان به صراحت تاکید داشتند: "منتخب  ملت هر قدر با آرای بیشتر و محکم تری انتخاب شود می تواند با قدرت بیشتر در مقابل دشمنان کشور و ملت بایستد و از منافع ملی دفاع کند".
این چهار عزیز مدعی! اصولگرایی باید می دانستند دیگر فرصتی برای بازیهای سیاسی ندارند و صحنه انتخابات به وقت اضافه رسیده بود و همه بازیکنان اصولگرایی باید پشت سر قوی ترین فرد تیم قرار بگیرند و گل پیروزی را وارد دروازه حریف کنند و اگر چنین نکنند باید مسئولیت هزینه آسیب های آینده کشور را بپذیرند و منتظر عقوبت این خودخواهی و نفس پرستی در نزد خدا و ملت باشند.