نامه امام در پى استعفاى موسوی

بسم الله الرحمن الرحیم
جناب آقاى موسوى نخست وزیر محترم
نـامـه اسـتـعـفـاى شـمـا بـاعـث تـعـجـب شـد، حـق این بود که اگر تصمیم بدین کار داشتید لااقـل مـن و یـا مسوولین رده بالاى نظام را در جریان مى گذاشتید. در زمانى که مردم حزب الله براى یارى اسلام ، فرزندان خود را به قربانگاه مى برند، چه وقت گله و استعفا است ! شما در سنگر نخست وزیرى در چارچوب اسلام و قانون اساسى به خدمت خود ادامه دهید، در صـورتـى کـه نـسـبـت بـه بـعـضـى از وزرا بـه تـوافـق نـمـى رسـیـد، چـون گـذشـتـه عـمـل مـى شـود. ایـن حـق قـانـونـى مـجـلس اسـت کـه بـه هـر وزیـرى کـه مایل بود راى دهد.
تـعـزیـرات از ایـن پـس در اختیار مجمع تشخیص مصلحت است که اگر صلاح بداند به هر مـیـزان کـه مـایـل بـاشد در اختیار دولت قرار خواهد داد. همه باید به خدا پناه بریم و در مواقع عصبانیت دست به کارهایى نزنیم که دشمنان اسلام از آن سوء استفاده کنند.
مـردم مـا از ایـن گـونـه مـسـایـل در طول انقلاب زیاد دیده اند، این حرکات هیچ تاثیرى در خـطوط اصیل و اساسى انقلاب اسلامى ایران نخواهد داشت . از آن جا که من به شما علاقه مندم انشاءالله عندالملاقات مسایلى است که گوشزد مى نمایم .

والسلام
روح الله الموسوى الخمینى
تاریخ : 17/6/67